Zaczęłam wzdychac na Twój widok. O tak, zaczęłam. 

Za mało rzeczy nas łączy, a za dużo dzieli. 

W pośpiechu żyjąc zaczęłam coraz rzadziej tu zaglądac. Co dziwniejsze - zaczęłam się uczyc. 

Mija tak dzień po dniu. Mamy już 14 września. A ja żyjąc jeszcze wakacyjną wolnością,

nie potrafię otworzyc oczu o godzinie 7 rano. Tęsknie za nocnym oglądaniem telewizji i

wstawaniem na obiad. Moje sprawy mają się bardzo dobrze. Ostatni weekend spędziłam

na promie płynąc do Szwecji. Jak zwykle - ta sama wiara, ten sam klimat.  Bawiłam się

prześwietnie. Uszy trochę mi zwiędły od słuchania techno, ale jak widac jestem cała i zdrowa. 

Teraz słuchając systemu, staram się nie zwracac uwagi na wiejący za oknem zimny wiatr.

Chmury są dziś ładne. I wyglądające zza nich słońce. Ale mogłoby byc ciepło. Ironia losu -

kompletny kontrast. Gruba bluza i okulary przeciwsłoneczne. Yhsz. Zaraz idę do Sylwii, 

teraz w roku skzolnym tak żadko się widzimy. Muszę nacieszyc się każdą minutą spędzoną 

z nią i Mariką. Spadam.

Trzymajcie się dobrze, cieszcie się dniem i niech uśmiech nigdy nie znika z Waszej twarzy.