x

Co mogę powiedzieć... jest pięknie, doceniam, kocham życie, ale czuje jakieś braki.

I właśnie za cholere nie wiem czym one są. Mogę się jedynie domyślać.

Może trafnie, może nie.

Na pewno tęsknie.

O tak.

Nie tyle co za osatnimi latami wstecz.

Ale także za dzieciństwem. 

Dopada mnie czasami nieopanowana tęsknota. 

Jakbym nie istniał ani w teraźniejszości, ani w przyszłości.

Chwile, w których liczy się tylko przeszłość.

I dobijająca prawda, która mówi mi: to już nie wróci.

A przecież tu już nie egzystujesz.

Wszystkie wybite rytmy serca, każdy oddech, zatrzymał się na przestrzeni lat.

Teraz jest maszyną, która musi działać.

A gdzie te głębokie oddechy? 

Nie istnieją?

Nie w teraźniejszości.

Tęsnota za człowiekiem. Tym bliskim.

Wróć. Ty, Ty. Ty i jeszcze Ty! 

Przez ostatnie lata widzę przejścia bliskich mi osób.

Każdy znika.

I za każdym z osobna - tęsknie.

Potrzebuje spełnienia.

Uratuj mnie.

Może potrzeba tak nie wiele.