^^

Życie to matematyka.
Możesz liczyć tylko na siebie,
lecz to liczenie na innych
daje nam satysfakcję.
Miłość i przyjaźń może
pomnożyć się tylko wtedy,
gdy się ją dzieli.
Pierwiastkiem szczęścia jest
świadomość obecności
kogoś bliskiego.
Kiedy się zawiedziesz,
serce potrafi kłuć
niczym kąt ostry.
Po trudnościach zwykle
próbujemy wyjść na prostą,
ale to niełatwa próba.
Choć nie na wszystkie zadania
znamy odpowiedź,
każde ma jakieś rozwiązanie.

Trzeba przeżyć ból - by opisać cierpienie.
Trzeba dotknąć nieba - by rozkosz zapisać.
Trzeba stracić nadzieję - by cenić złudzenia.
Trzeba przeżyć wczoraj - by obudzić się dzisiaj.
Trzeba najpierw zgubić - żeby zacząć szukać.
Trzeba być samemu - by cenić we dwoje.
Trzeba zamknąć drzwi - żeby ktoś zapukał.
Trzeba się zapytać - by ktoś wskazał drogę.
Trzeba poznać brutalność - by docenić tkliwość.
Trzeba przestać bywać - by znów odczuć bycie.
Trzeba przeżyć romans - by rozpoznać miłość.
Trzeba najpierw umrzeć - by rozpocząć życie....

Dlaczego tak jest,
że życie sprawia Ci zawód.
Ty jesteś dobra a ono dla Ciebie nie.
A może to Twoja wina.
Może Ty jesteś zła
a ono tylko Ci pomaga być jeszcze gorszym.
Nigdy się nie dowiesz jak jest naprawdę.
Twoim przeznaczeniem jest żyć w niewiedzy.
Nikt nie zna swojej przyszłości
to dlaczego Ty masz ją znać.
Nie jesteś na tyle święta,
aby było Ci przypisane znać
kiedy i w jaki sposób umrzesz.
Nawet o tym nie zdajesz sobie sprawy,
ale niewiedza jest lepsza.

To wielka sztuka umieć żyć,
znajdować dobro, omijać zło...
Pragnąć miłości i bez niej być,
doceniać przyjaźń, nie zejść na dno!
To wielka sztuka umieć rozumieć,
ludzkie przywary i cudzy ból...
Czyjeś cierpienie, kruchość istnienia,
istotę grzechu, wymowę słów...
To wielka sztuka witać uśmiechem,
każdy dzień nowy, choć serce drży...
Wszak myśl ulotna powraca echem,
w pogodne i mroczne dni..

Moje życie jest jak samochód...
Raz jedzie szybko
A raz wolno
Raz samotnie
A raz z pasażerem
Czasem jedzie po gładkiej drodze
Czasem po wybojach
Czasem coś się psuje
Paliwa braknie
Ale się nie zatrzymuje
Bo jak się zatrzyma
To już nie ruszy...

Wciąż myśląc...
Że szczęście jest daleko...
Za siódmą górą i rzeką...
No może za ścianą sąsiada
Albo tego tam darmozjada...
Zazdrośnie spod oka spoglądając
Że inni się dużo lepiej mają
Zagryzasz wargi z niedosytu
Lepszego do siebie pragnąc bytu
I dzień po dniu licząc może...
Na wrota szczęścia po drodze
Które się przed tobą otworzą
Z przydzieloną łaską Bożą...
Ślepo przechodzisz przez życie
Zmysły stopniowo przgłuszając
Nie wiedząc, że masz wszystko...
Co najważniejsze wokół siebie- blisko
Niewdzięcznie się z tym obchodząc...
Bo cóż warte jest proste życie ?