...

Garbaty anioł zszedł na ziemię 
Powiedział nigdzie stąd nie pójdziecie to więzienie 
Choć wierzeń tu macie zatrzęsienie 
Jesteście sami jak swoi na antenie 
Od dwóch tysięcy lat porządkujecie świat 
Według zasad, w herbie których jest topór i tasak 
Przez kraj długi i szeroki 
Płyną marzeń potoki 
Jak przeżyć życie bez większych obrażeń 
Powiedzcie mi ile jeszcze dni minie 
Zanim zobaczycie, że świat i wy ginie 
Może zobaczycie, a może nie 
Przecież jesteście zamknięci jak kupa w klozecie.
Jak to? Za dużo rzeczy tu przechodzi gładko 
Coś mi się wydaje, że się rozbrykało stadko 
Zrobię tu porządki, rozwieje wasze mrzonki 
Jesteście tak potrzebni jak ziemniaczane stonki!
`A co to kurwa`?! powiedział ktoś z tłumu 
Czy ty przypadkiem nie zgubiłeś rozumu? 
Gdzieś po drodze lecąc tu na jednej nodze, 
By pleść bzdury, robić miny jak kosze z wikliny 
My wszyscy jesteśmy z tej samej gliny 
Popełniamy błędy, bo życie ma zakręty, to jest logiczne 
Długie jak drzewo genealogiczne 
Naszej rasy, ty trafiłeś w takie czasy 
Życie to twardy orzech, każdy orze jak może 
A ty bum pierdu, to mój Boże 
I masz pretensje i wyrzuty, ty durny łbie zakuty 
Jesteś tak potrzebny jak kotu buty