Antoine de Saint-Exupéry
Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidzialne dla oczu.
Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać.
Kraina łez jest taka tajemnicza.
Rzeczy istotne najczęściej nie mają ciężaru. Uśmiech często jest czymś istotnym.
Człowiek naraża się na łzy, gdy raz pozwoli się oswoić.
To co jest przyczyną twoich najgłębszych cierpień, jest zarazem źródłem twoich największych radości.
Bo żyć możesz tylko tym, za co zgodzisz się umrzeć.
- Na pustyni jest się trochę samotnym.
- Równie samotnym jest się wśród ludzi.
Jeżeli miłość twoja nie ma żadnych szans, powinieneś zamilknąć... Bo nie należy mieszać miłości z niewolnictwem serca. Miłość, która prosi, jest piękna, ale ta, która błaga, jest uczuciem lokajskim.
Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.
Była to jedna z tych nocy, w których nie ma nadziei na świt.
Przyjaźń poznaję po tym, że nic nie może jej zawieść, a prawdziwą miłość po tym, że nic nie może jej zniszczyć.
Kochać to znaczy narodzić się.
Prawdziwa miłość otwiera ramiona, a zamyka oczy.
Kiedy Twoja miłość jest już przyjęta i otwierają się przed Tobą ramiona, wówczas proś Boga, niech zachowa tę miłość od zepsucia, martwię się o serca po brzegi szczęściem wypełnione.
Czy gwiazdy świecą tylko po to, aby każdy mógł znaleźć swoją?
Prawdziwa miłość nie wyczerpuje się nigdy. Im więcej dajesz, tym więcej ci jej zostanie.
Nie ma rzeczy doskonałych.
Miłość jest przede wszystkim zasłuchaniem w ciszy. Kochać to rozpamiętywać.
Tylko człowiek, który kochał, umiera jak człowiek.
Miłość nie jest skarbem, który się posiadło, lecz obustronnym zobowiązaniem.
Znosić zło jest sposobem, aby je zniszczyć.
Gdy szukam wspomnień, które trwały ślad pozostawiły we mnie, kiedy podsumowuję godziny, które miały dla mnie znaczenie, odnajduję nieomylnie to, czego żadne bogactwo nie zdołałoby mi zapewnić: nie można kupić przyjaźni człowieka związanego z nami na zawsze doświadczeniami życia.
Naucz mnie sztuki małych kroków.