Ola :)

Opisy, notki, opowiadania, zdjęcia możecie wysyłać na: [email protected] lub PM.

Śpie­szmy się kochać ludzi, tak szyb­ko odchodzą.

Świat był dla mnie za bardzo okrutny i może dlatego teraz jestem taka dla innych ludzi, którzy są nie fer względem mnie.

Śmiech jest naj­bar­dziej za­raźliwą chorobą.

Wys­ta­wiłam miłość na próbę, bo przyrzekła, że przyj­dzie z czasem.

Boimy się kochać. Boimy się momentu, gdy zacznie nam zależeć, gdy jedno słowo, jeden moment, jeden gest będzie mógł nas zniszczyć.

Z uniesien pozostało mi uniesienie brwi. Ze wzruszen- wzruszenie ramionami. ;D

"Każdy nasz dzień jest jedna wielka niewaiadomą. Nigdy nie wiemy, co się zdarzy w nastepnej chwili, a mimo to uparcie zmierzamy na przód. Bo ufamy. Bo wierzymy." -Coelho

Życie zbyt często mnie zas­ka­kuje, chy­ba jeszcze za mało o nim wiem. 

Jak spotkasz ich pozdrów i spytaj jak żyją, bo łączyło nas więcej niż przyjaźń i piwo. To smutne, zabiła ich ulica i miłość. I przez to nic już nie będzie jak było. Mieliśmy błękitne oczy i nikt nas nie kochał, oprócz nas samych, kurwa nikt nas nie kochał, to smutne i jeśli jeszcze kiedyś ich spotkasz pozdrów ich proszę i powiedz, że szkoda mi ich.

Dziś nic nie mówi mi więcej niż Two­je milczenie.

przyjaciel cię kocha, bo jesteś z nim. ty kochasz go, bo jest z Tobą.

To takie prymitywne. Słuchać jak ktoś mówi Ci, że odchodzi i uświadamiać sobie, iż wcale nie zabiera Cię ze sobą, a porzuca tutaj samą; reagować lekkim uśmiechem, pozorującym zrozumienie. Tak, rozumiem, tak, tak, tak, podczas kiedy całe wnętrze krzyczy z pytaniem: dlaczego? Byłam niewystarczająca? Niezbyt dobra? Przekonujesz siebie, że jesteś w stanie skończyć to z klasą, patrząc mu w oczy. Uparcie odsuwasz od siebie świadomość, że wpatrujesz się w jego źrenice bez łez, które szklą Twoje spojrzenie. "Oczywiście. Rozumiem", zapewniasz. Nie przytula Cię na pożegnanie, a kiedy odwraca się, mimowolnie wyciągnięte ręce wędrują w jego stronę, przeszywając chłodne powietrze. Koniec września, liście spadają Ci pod stopy. Pękło Ci serce, to nic.

Po każdej ra­nie po­zos­ta­nie blizna.

Mo­je ser­ce wys­chło i bi­je wol­no. Wy­puściło po­wiet­rze odkąd umarłeś..

Wspomnienia budują samą mnie. Każde jest ważne, nawet te które zrujnowały nam jakiś okres w życiu.. Zyjemy nimi, bo przecież pamięta się to co sprawiło uśmiech na naszej twarzy. Być może bolą bardziej niż wbijany w serce nóż, ale bez nich nic nie będzie takie same. My będziemy zupełnie kimś innym.

szko­da, że wte­dy nie posłuchałam ro­zumu, tyl­ko serca..

można tak z dnia na dzień umierać... Śmiać się. Cie­szyć. Być dla wszechświata. A jed­nak umierać, ka­wałek po ka­wałku. Umierać w męczar­niach z tym cho­ler­nym uśmie­chem na twarzy.

Najgłośniej­szy krzyk ja­ki znam to milczenie.