T.

Moje kochane widoki..Jedyne takie miejsce, gdzie można odetchnąć, zapomnieć o tym co jest na dole. Nie myśleć o powrocie, nie myśleć o tym, co będzie, co było. Myślisz tylko o tym, co jest teraz. Bo tam jest tylko radość, cisza..Słuchasz tej ciszy i nie możesz się nasycić..A w tle czasami ktoś zaśpiewa jakąś religijną pieśń, bo nic nad Boga..Ale Ty żyjesz własną chwilą, swoją ciszą, na swojej skale, w swoim ukochanym miejscu, przy tym samym drzewie obok taśmy z napisem TPN..Bo tylko tam odnajdujesz siebie. Ludzie są gdzieś obok, rzeczywistość w tej chwili to tylko cień, nie ma nic..Jest bajka. Zapach oscypka i...owiec. Próbujesz zarazić tym innych, próbujesz pokazać im to piękno, ale okazuje się, że to nie ma sensu..Oni tego nie czują, nie rozumieją..Mają swój własny świat, inny niż Twój. Mijacie się. Chcesz żeby Twoi przyjaciele pokochali miejsce, które Ty kochasz i nagle poznajesz sam siebie..Rozwiązujesz rebus, w którym jedyne słowo to "TY"..Nie potrzeba niczego więcej. Tylko TY i to, co kochasz.. Powietrze łyka się samemu, do słuchania ciszy nie potrzeba nikogo..Do bycia, wystarcza właśnie TO..

I nagle pojawia się pytanie: Po co ja to wszystko robię? Nie wiem, nie znam na to pytanie odpowiedzi..To chyba po prostu jest życie. Czujesz, że musisz coś robić, by nadać temu wszystkiemu sens..Tylko jaki sens jest w cholernym zmęczeniu fizycznym i psychiczym? Pokonanie własnych słabości, sprawdzenie własnych możliwości..Bo nie jest ważne to, jak wysoko, ważna jest droga, którą pokonasz, by swój cel osiągnąć. Nie liczy się zdobycie, tylko zdobywanie..