100!

spotkaliśmy się miesiąc po Naszym rozstaniu. siedziałam na ławce w parku, chudsza o dziesięć kilo, z delikatnym makijażem, w rurkach, o których zawsze marzyłam, ale moje sylwetka mi wszystko uniemożliwiała i luźnej koszulce. żułam moją ulubioną gumę, napawając się letnim powietrzem i ciepłem na ramionach. przechodziłeś ze swoimi kumplami. wyrwało Ci się ciche 'wow'. od razu rozpoznałam Twój głos, więc podniosłam wzrok.
- zaraz Was dogonię, chłopaki.
- powiedziałeś, patrząc centralnie w moje oczy. usiadłeś obok.
- zmieniłaś się.
- oznajmiłeś. wtedy zobaczyłam, że zaraz dojdzie tu mój obecny chłopak. wstałam. - nie mam czasu, wybacz.
- ruszyłam w stronę mojej miłości.
- hejj.
- zamruczałam, kiedy mnie objął.
- tęskniłam, kotku.
- pocałował mnie. czułam na plecach, Twój wzrok...

- słuchaj, byłam w salonie piękności..
- i co? zamknięte było?

- wybacz mi.
- przecież dałaś dupy innemu.
- zrozum mnie..
- kochasz mnie?
- ...
- więc po c*uj prosisz o przebaczenie, dz*wko?

- widzisz?
- śnieg? widzę.
- teraz jest piękny i biały, prawda? a za kilka dni będzie brudy. aż w końcu całkiem stopnieje.
- taka już kolej rzeczy.
- właśnie. dlatego nie chcę się zakochać.

- no i tego fajna pogoda, słońce świeci i wiatr nie wieje, kocham Cię i nawet ciepło jest..
- coo?
- no gadam, że ciepło jest.

- burza.. nie boisz się?
- nie.
- mogłabyś chociaż udawać..
- ale po co?
- abym mógł Cię mocno przytulić i abyś ty czuła się przy mnie bezpieczna..

- jakiej słuchasz muzyki?
- rap.
- nie widać po tobie..
- tsa. bo to nie jest na pokaz, wystarczy, że ja to czuję.

- jak to? to nie czekasz na księcia?
- słucham? książę z bajki zgubił drogę, więc już dawno wypieprzyłam drugi pantofelek.

- Która godzina?
- Szczęśliwi czasu nie liczą.
- A jesteś szczęśliwa?
- Jest osiem po jedenastej.

- znasz Nikiego?
- nie.
- to z kim się wczoraj całowałaś?
- yy.. z nikim?