Tokio Hotel.

Jak to możliwe, że nie dodałam tu jeszcze ani jednego zdjęcia?

Dzięki Uli Cichej przypomniałam sobie jak to jest, kiedy czwórka tych "poprzebieranych bez sensu pajaców" urozmaica Twoje życie. W kółko i w kółko słucham wszystkich płyt. Zaczęłam od "Schrei", bo piosenki z "Zimmer'a 483" czy "Humanoid'a" są dla mnie jeszze świeże. Zabrałam płyty do samochodu, słucham ich w drodze. Te niesamowite motylki w brzuchu, kiedy powracasz do nich po dłuższym czasie... Muzyka Tokio Hotel przypomni Ci, co tak naprawdę było i powinno być dla Ciebie ważne. W moim przypadku tak właśnie jest. I choć próbowałam sprzedać płyty - nabywców zawsze znajdowałam - to jednak wiem, że potem cholernie bym tego żałowała.

Już mnie nie obchodzi, jak wygląda Bill ani to, czy Tom ma dziewczynę. Jeśli mają kogoś i są z tym kimś szczęśliwi, to cieszę się ich szczęściem i życzę im jak najlepiej. Może to nawet i dobrze, że pojechali do LA? Chociaż kto wie, może to kolejna plotka, by tym razem mogli ochronić partnerki? Jeśli tak, to zdecydowali się na krok ostateczny. I nie dziwię im się. Choć mam tyle cudownych wspomnień z DE, to jednak ten kraj bez nich to nie to samo. Tylko jako fanka muszę liczyć się z tym, że wybrali to, co dla nich jest odpowiednie.

Skończyło mi się pro, skończyły mi się pomysły na prowadzenie fotobloga. Może ktoś podsunie jakieś ciekawe sugestie? Nie miałabym nic przeciwko :). Tchnijmy tutaj życie ;)

Tokio Hotel - Lass uns hier raus

BlogSpot | Formspring | Twitter