006.

Błądzi człowiek,

póki dąży.


Błędy to

droga do prawdy.


Kto mało

myśli, błądzi wiele.


Nie każdy

błądzi, kto wędruje.


To więcej niż

zbrodnia, to błąd.


Żyj jako błąd,

poprawiony umarł.


Człowiek broni

błędów, które kocha.


Błędy człowieka

czynią go sympatycznym.

 
Strzeż się przyjaciół,

którzy kochają twoje błędy.


Bezmyślni nigdy nie

popełnią błędów w myśleniu.


Niepoważna miłość widzi

wszędzie poważne błędy.


Doświadczenie - nazwa jaką

nadajemy naszym błędom.


Prawdziwym błędem jest

błąd popełnić i nie naprawić go.


Kto cudze błędy gania,

powinien sam unikać tych błędów.


Doświadczenie to imię,

jakie ludzie nadają swym błędom.


Najczęstszy ludzki błąd - nie

przewidzieć burzy w piękny czas.


Najlepszych ludzi uformowało

naprawianie własnych błędów.


Błąd jest przywilejem filozofów,

tylko głupcy nie mylą się nigdy.


Właściwością człowieka jest

błądzić, głupiego - w błędzie trwać.


Zwycięzcy nie powtarzają w

nieskończoność tych samych błędów.


Jest cechą głupoty dostrzegać

błędy innych, a zapominać o swoich.


Są ludzie, którzy nie popełniają

błędów. To ci, za których myślą inni.


Błąd łatwiej dostrzec niż prawdę, bo

błąd leży na wierzchu, a prawda w głębi.


Popełnić błąd to jeszcze nie tragedia.

Tragedią jest upieranie się przy tym błędzie.


Mali ludzie czerpią olbrzymią radość z

błędów i gaf popełnianych przez ludzi wielkich.


Błądzenie jest rzeczą ludzką, ale

dobrowolne trwanie w błędzie jest rzeczą diabelską.

  

Błąd uczynił zwierzę człowiekiem.

Czyżby prawda miała zrobić z człowieka zwierzę?

Błędy człowieka szlachetnego są jak

zaćmienie Słońca lub Księżyca. Wszyscy je widzą.

 

Trzeba się uczyć na cudzych błędach.

Nie starczy czasu, aby wszystkie popełnić samemu.

Człowiek może znieść bardzo dużo,

lecz popełnia błąd sądząc, że potrafi znieść wszystko.

Między tym, co słuszne, a tym, co błędne

rozciąga się wielka przestrzeń. Tam się spotkam