1/10/24

Zdjęcie ze screenshota z z nagrania z  21/09/24.

Spełniłam tam wtedy swoje, dziecięce marzenie.

Uwierzycie mi jak powiem wam, że kiedys byłam z tak biednej rodziny, 

że o przejażdżce karuzelą mogłam pomarzyć i.. do tego dnia nigdy nią nie jechałam.

Pamiętam jak pierwszy raz ujrzałam Wesołe miasteczko w mieście.

Było kolorowe i wyglądało magicznie.

Mój tato zarobił za remont u cioci w domu sióstr zakonnych, gdzie z nim byłam.

Marzyłam też o lalce ze zginającymi rękami i nogami. Musiałam wybrać.

Lalka wydawała się pozostać a przejażdżka karuzelą być tylko chwilą.

Wybrałam lalkę (mam ją do dziś na strychu).

Potem byłam starsza i za duża na karuzelę. Przy moim synku mogłam wreszcie

poczuć się jak dziecko i pójść na te karuzelę z nim.

Czuję się fantastycznie.

Sprzedaz idzie lepiej niż myślałam.

Nawet sprawnie idzie mi wysyłanie. Zrozumiałam jak bardzo lubię paczkomaty ;)

Byłam do nich uprzedzona, ale dla introwertyka korzystanie z nich to raj na ziemi.

Nie musisz stać w kolejkach, mieć kontakt z osobą z okienka.

Przydałyby się jeszcze maszyny, gdzie można by kupić koperty ;)

Czy zastanawialiście się kiedyś, co byście pomyśleli o sobie, gdybyscie spotkali/

zobaczyli samego siebie z zewnątrz?

Do mnie dotarło, że byłabym zafascynowana taką osobą.

I nie żebym chciała wpadać w samouwielbienie. Po prostu dzięki temu można

bardziej zrozumieć stosunek do samego siebie i do własnej samooceny.

Dziś pokonałam swoje demony.

Wczoraj miałam gorszy dzień. Choroba przwróciła mnie w publicznym miejscu

aż jedna osoba się wystraszyła. Straciłam równowagę na "prostej drodze".

Nawet nie potłukłam się wiele. Nie było tam tez prawie nikogo.

Potłukłam się psyhicznie i bałam się isć już sama.

Nie wiedziałam jak dzis sobie poradzę. Jednak odważyłam się i pojechałam sama

załatwiać sprawy z książkami. Dałam radę bez ataków i zawahań równowagi.

Jestem z siebie dumna, że sama pokonalam strach z fobii i ograniczenia ruchowe.