Nic się nie zmieniło.

jest tak jak bylo.

nadal beznadziejne, głucho, cicho.

nienawidzę tego stanu.

zawse wpajali w nas rodzice

te wartości, które

dziś już w niepamięć nam poszły, co

czujemy sie młodzieżą, która

i tak nadal nie wie o świecie nic, a

jednak chcemy być najmądrzesi,

najpiekniejsi i wszystko umiec najlepiej.

zapominamy co to znaczy szczęscie

takie... prawdziwe szczęscie.

nie wymuszone tabletką, które

trwa może z godzinę.

w sumie to nie wiem,

nie znam się na tym

i szczerze nie obchodzi mnie to.

Później na górze słyszą pukanie do drzwi.

oni tam drwią

i bawią aż trzeszczy.

a tamci stoją i błagają,

o pomoc.

głupie, głupie, wszystko głupie !

a jakbyśmy tak...

dali szansę tym, którzy

już się zgubili?

dobry pomysł. zacznijmy od dzisiaj.

'pomogę Ci.'

^{Wake me up, when September ends.}