run run run

Wstaję 6:30, czasami 6:45, ewentualnie 6:50, ale wtedy nie mam już czasu zjeść śniadania.

Wychodzę 7:15, w busie czytam książkę. Zazwyczaj potem robi mi się smutno bo własnie takie są książki Jamesa Freya.

Bardzo rzadko jest w nich coś szczęśliwego. Tym bardziej w "Ostatnim testamencie". Lubię takie ksiażki bo jest w nich więcej prawdy

niż w całym komercyjnym gównie. Jadę, patrzę na ludzi i zastanawiam się gdzie jadą i co będą dzisiaj robić i czy mają dla kogo żyć.

Pracuję do 16:30. Lubię to miejsce, lubię ukladać te 300 lakierów do paznokci zgodnie z ich kolorystyką.

Lubię tych ludzi, i miłych klientów. Lubię pracować bo po całym dniu mam świadomość tego, że zrobiłam coś dobrego dla innych. Mimo wiecznego zapachu acetonu, klimatyzacji która nie pozwala mi odczuć ciepła, które panuje na zewnątrz, i mimo wielu wielu innych rzeczy.

Wracam tym samym busem, czytająć tę samą książkę. Piszę do Ciebie, że mam dość, bo przede mną kolejne zajęcia. Piszesz, że mnie kochasz i że dam radę, lub opowiadasz mi o swoim dniu. O tym, że własnie wchodzisz/wychodzisz z siłowni. I wtedy wiem, że mam dla kogo wstawać rano, wracać do domu. A potem przychodzi weekend i kolejny dzień który przeleżę z Tobą w łożku.

Ludzie powinni mieć albo twardą dupę, albo dobre buty by przejść przez życie pewnym krokiem.

xoxo