kitełke

Monotonicznie.

Czuje pewną zmianę, nie wiem czy w ogólnym pojmowaniu przeze mnie świata, czy rzeczywiście się coś zmieniło. Ale co?

Niby jest dobrze. W szkole całkiem spoko, bywam z siebie częściej dumna. Przyjaciele, chłopak, wszystko co się chce to się ma.

Ale i tak  z a w s z e  czegoś tu brakuje. To jest nieodłączny element nas. Brak spełnienia.

Zastanawiam się jak długo wytrwam. Uważam siebie za osobę dosyć porywczą i niezdecydowaną, która pragnie ciągle mieć coś nowego.

A przecież nie tak dawno, miałam sobie na samą myśl  tejże zmiany strzelić w twarz. I co? Jak zwykle się zastanawiam jakby to było.

Nie chodzi mi o brak jakiejkowielk miłości, bo ona w tym przypadku jest  prze ogromna, lecz o samo wyrażanie jej. Nudne wyrażanie.

Może to przez brak czasu, albo po prostu już jesteśmy zbyt dorośli i nie stać nas na takie szaleństwo.

a co jak Cie spotkam, i się w Tobie zakocham?

xoxo