Żyjemy, aby umrzeć.

Gdy odchodzi od nas ktoś bliski nie możemy się z tym pogodzić.
Jeszcze to do nas nie dociera, ale nie ma z nami kogoś kto był pewną częścią naszego, krótkiego, ale jak kolorowego ziemskiego życia. Jest to jeden z wielu przykrych momentów w naszym życiu, lecz możemy się z nim pogodzić, choć nie zawsze nam się to udaje. Odejść można od kogoś bliskiego poprzez śmierć, gdy mąż umiera i zostawia cały swój dobytek, a także problemy na głowie swej żony, ale można też kogoś opuścić poprzez odejście od tej osoby czyli usunięcie się z czyjegoś życia, tak się dzieje kiedy jedna osoba przestaje kochać i opuszcza bliską sobie osobę nie przejmując się w jakim ta osoba będzie stanie. Ze śmiercią jest podobne, lecz inaczej, gdyż zazwyczaj nie planujemy swego odejścia na drugą stronę. Nie rozumiem ludzi, którzy poddają się w trudnym momencie życia i po prostu chcą odebrać sobie to co mają najcenniejsze życie. Tak, pewnie najlepiej to się poddać i mieć wszystko w dupie. Tak do życia nie można podchodzić, bo nie ważne jak długo i jak nisko upadłeś tylko ważne jest to jak od tego spodu czy dna się odbijesz! Istnieją na tym świecie ludzie, którzy pomogą w każdej sytuacji, są organizacje które pomagają w różnych problemach z którymi się borykamy. Po prostu trzeba trochę zaufania i wiary w siebie i w swoje możliwości! Nie ma nic gorszego jak patrzeć na bliską Ci osobę która się poddaje, a ma możliwości, żeby stawić czoła wyzwaniu, problemowi czy nawet ciężkiej chorobie. Trzeba robić wszystko, aby tą osobę podtrzymać na duchu i dodać jej otuchy i wmawiać, że będzie dobrze bo ona tego potrzebuje. Musi uwierzyć, że da radę, a gdy już uwierzy to wszystko będzie dobrze.
Jednak nie zawsze jest kolorowo. Czasami na wszystko jest już za późno i nie da się nic zrobić. Człowiek odchodzi, a my jako zwykli ludzie przeżywamy to i długo nie możemy się z tym pogodzić, ogarnąć myśli. Myślimy co mogliśmy, a czego nie zrobiliśmy dla tej osoby. Często nurtują nas takie pytanie, lecz życie toczy się dalej. Trudno jest żyć tak jak wcześniej, gdyż wiemy, że czegoś w życiu nam brakuje.

- Damian Galas 

 

Mówi się, że potrzeba tylko jednej minuty żeby kogoś zauważyć. Jednej godziny, żeby go ocenić i jednego dnia, żeby polubić, ale całe życie, by go później zapomnieć.