Rozdział 1.

Rodział 1.

Ana nie lubiła mijać się z prawdą, więc zawsze mówiła to co chciała powiedzieć. Niezależnie czy chodziło o jakąś błahostkę czy o jej życie. Zaczęło się gdy miała 14 lat. Czasami ludzie myślą, że zmyśla...czasami myśli, że to ona zmyśla. Ćpa już 3 lata i cały czas marzy o śmierci. Właściwie to mogłaby żyć dalej, ale pragnienie śmierci stało się jej największym nałogiem. Nie może się od tego uwolnić. To o wiele bardziej skomplikowane niż narkotyki, alkohol, seks, czy strach przed pająkami. Od tego już nie ucieknie, przynajmniej tak sobie cały czas wpajała. A czemu nie chciała żyć ? W wieku 14 lat umarł jej brat. Jej prawdziwy i jedyny przyjaciel. Kochała go najmocniej, nawet bardziej niż rodziców i swojego psa Noana. Lubiła nazywać swoje zwierzątka różnymi imionami. Luke zginął w wypadku samochodowym w wieku dziewiętnastu lat. Rozumieli się bez słów. Między nimi było coś magicznego, a gdy on zmarł wszystko inne także. Zaczęło się od towarzystwa. Zresztą zawsze tak jest w historiach dzieci, które popadły w nałogi. Poznała Dana oraz Zalię. Byli już "obcykani" w tych sprawach i tylko o rok starsi od niej. Już gdy wzięła pierwszy raz chciała przedawkować by umrzeć. Chciała trafić do Luka. Teraz już chce śmierci nie z jego powodu. Minęły trzy lata. Człowiek umie się pozbierać po utracie bliskiej osoby. Ale ona chce umrzeć bo tego pragnie. Może i jest psychiczna, ale to przez świat. To on na nią wpłynął, przez wojny, niszczenie przyrody, nienawiść ludzi. Gardzi nimi. Nienawidzi ich za to z jaką łatwością siebie krzywdą. Lubi wspominać, ale zawsze ktoś jej przerywa. Tak było i tym razem gdy do domu wpadła Zalia, jej przyjaciółka o ile tak ją można nazwać.

- Masz jeszcze jakiś towar ? - usłyszała od niej i wskazała na stolik, na którym leżała strzykawka. Zalia od razu wbiła sobie ją w żyłę. Były przyjaciółkami gdy jedna z nich nie miała prochów.