- Jak ona mnie czasami wkurza.
- Bo się w niej zakochałeś.
- Pfff. Co zrobiłem? 
- Zakochałeś się idioto.
- Nie rozśmieszaj mnie. Ja się nie zakochuje.
- Tu nie ma nic z czego miałbyś się śmiać. Zakochałeś się. A miłość to poważne sprawy. Niby o co się na nią wkurzasz? Jak nie masz powodów. Nie jesteście razem. Powinna być Ci totalnie obojętna, a tymczasem nie jest. Pokaż mi drugą taką dziewczynę, o której myślisz, która swoją osobą potrafi Cię wyprowadzić z równowagi. Nic złego nie robiąc, podnosi Ci emocje i reagujesz na nią. Jak Cię o nią pytam, unikasz tematu. Otaczasz się tylko kobietami, z których stron nie czujesz żadnego zagrożenia. Każda prędzej czy później Cię nudzi, nie ta. 
- Ty i te Twoje teorie. Filozofem powinieneś zostać.
- Wiesz czemu Cię wyprowadza z równowagi, bo nie możesz za nią nadążyć. Nie tłumaczy Ci się. Nie potrzebuje Twojej aprobaty, ani oklasków gdy coś zrobi. Nie ocenia i nie ogranicza. Która Cię rozumie. Jest pierwszą osobą, której nie możesz i nie jesteś w stanie kontrolować. Po której możesz się spodziewać wszystkiego. Która Cię rozprasza. Jest prawdziwa i nie gra w żadne gierki. Ty się jej po prostu boisz. 
- Skończyłeś już?
- Nie, jeszcze nie skończyłem. Uciekasz przed nią bo jesteś przerażony. A niby taki odważny jesteś do wszystkiego. I ja nie filozofuje, ja widzę to co Ty usilnie próbujesz wyprzeć. Przy niej pierwszej nie wiesz jak się zachować. Zdajesz sobie doskonale sprawę, że z Twoim charakterem i jej temperamentem bylibyście mieszanką wybuchową tego świata. Trafiłeś na osobę, która jest idealnym odzwierciedleniem Ciebie. I to Cię boli, Stary. Dlatego jej unikasz.