Zagubiony w sobie cz.I

Jest to moje pierwsze opowiadanie wiec prosze o wyrozumialosc : )

Żył sobie pewien chłopak o imieniu Marcin , który miał juz na karku 16 lat i spiepszone dzieciństwo.Chłopak ten nigdy nie miał lekko za czasów dzieciństwa była u niego przemoc w domu , która trwala prawie 10 lat.Marcin nie nawidził życia lecz nigdy nie myślał o samobójstwie gdzie większość osób na jego miejscu już dawno by to zrobiła.Był on silny psychicznie nic dla niego nie było straszne , był ryzykantem wchodził na wysokie dachy , pływał na głebokiej wodzie , chodził sam do lasu przed zmrokiem udając sie do opószczonych bunkrów po wojennych.Wchodził do nich bez wachania , bez strachu , kompletnie jak by był duchem , któremu juz nic sie nie stanie.Nie dziwmy sie Marcinowi , bo po co miał na siebie uwazać jak nie miał dla kogo żyć?Pewnego dnia kiedy Marcin siedział na gg i rozmawial ze swoim byłym kolegą, który mieszkal kiedyś w jego mieście podał on Marcinowi pewien nr GG i kazał mu napisac do tej osoby.Chłopak sie bardzo zdziwił , ale nie zaprzeczał i szybko napisał na podany nr GG.Marcin porozmawiał z tą osobą i okazało sie po paru minutach rozmowy , że jest to dziewczyna o imieniu Ania , ktora mieszka w tym samym mieście co jego kolega i jest o rok od Marcina młodsza.Po paru tygodniach  zakochał sie w dziewczynie , ale wmawiał sobie ze zwiazek przez internet nie ma sensu.Lecz Marcin nie odpóscił sobie i pewnego wieczoru spytał Anie czy z nim będzie.

Mam nadzieje ze sie podobalo , jezeli tak to moze napisze dalsza wersje bo mam wene ;D

Pozdrawiam