Nie ma .

Nie ma nas. ! Już nigdy, nigdy już nie będziemy się przyjaźnić . Nigdy nie będzie tak jak dawniej. Tylko dlaczego we mnie wciąż tli się nadzieja ? ! Nie wiem czy to mogę tak nazwać , ale gdzieś tam w środku chciałabym Ciebie . Ciebie i Jego . Zbyt wiele dla mnie znaczyliście żebym mogła tak po prostu zapomnieć . Są  takie momenty, że zapominam o tej przepaści jaka nas teraz dzieli, o nich. Ale zaraz wraca , one wracają . I znowu jest tak . Tak jak ja nie chcę żeby było . Stoimy po przeciwnych stronach, a otchłań pomiędzy nami wypełnia się tym, czego sobie nie mówimy. A od jakiegoś czasu nie mówimy nic. Szkoda. I uwierz na prawde muszę się hamować , żeby nie wyciągnąć ręki na zgode jako pierwsza, ale za daleko to zaszło . Zbyt wiele razy mnie upokorzyłeś i mi ubliżyłeś . Zbyt wiele . ! Narazie zostanie tak jak jest, tak dużo do powiedzenia, a nie umiemy przerwać milczenia ;/ Żegnaj. 




A żyję tylko zemstą ;)