ok.

Jest tak. Październik zaczął się szybciej, niż myślałam. A wraz z nim przyszła jesienna handra, która (a jakże) nie ominęła i mnie.

Ludzie na roku wydają się w porządku. Jak na razie nie ma problemów, ale nie będę chwalić dnia przed zachodem... 

Już postanowiłam. Nie będę popełniać błędów, nie chcę ich.  

Obiecujesz, marzysz, fantazjujesz... jeśli mam być szczera, po prostu bujasz w obłokach.

 Momentami mam wrażenie, że przy rozmowie ze mną dopisujesz kolejny rozdział książki.

 Nie zawsze to, że przytakuję, oznacza, że wierzę. nie uważam tego za szczególnie... szkodliwe, czy krzywdzące. po prostu... taki dystans czasem jest potrzebny.

takie skinienie głową, zwykłe 'yhm'.  

 zmrużenie oczu,

 spojrzenie przez palce.

po prostu cierpliwość do rewelacji.

 tłumaczenie się 'zagrażającą mi' nadmierną aktywnością twoich znajomych jest dość... mało wiarygodne.

 W sumie ta aktywność mnie nie obchodzi.

wiele innych argumentów też jest mało wiarygodne, ale postanawiam nic nie mówić...

... bo i cóż to da?

nie rozumiem. po prostu tego nie ro-zu-miem.

"(...)Gdyby teraz, zaraz,

jedno Twoje życzenie

miało się spełnić,

 czego byś sobie życzyła?

...wiesz.

  kiedy dziś pracowałam,

używałam pewnej książki. Pierwszym słowem,

jakie w niej odczytalam,

 była

''nadzieja''. (...)"