Zenek

"Nie pozwól by skradziono ci życie,
bo jest czymś więcej niż samym istnieniem.
Przychodzi czas, by obudzić w sercu
pragnienie życia, które w tobie jest.


Jeśli czujesz, że życie może być czymś więcej,
i nie zgadzasz się na bierność i obojętność,
nie zagłuszaj głosu serca, odważ się, odważ być sobą,
nie zagłuszaj głosu serca, wysłuchaj go!

Jeśli myślisz, że świat się ciągle musi zmieniać
i gotowy jesteś, by poświęcić siebie,
nie zagłuszaj głosu serca, odważ się, odważ być sobą,
nie zagłuszaj głosu serca, wysłuchaj go!
 
Jeżeli przez palce życie dzisiaj Ci przecieka
i nie możesz już uciszyć twej rozpaczy,
nie tłum, nie tłum swego krzyku, odważ się, odważ być sobą,
nie tłum już swojego krzyku, który w tobie jest!"

Tak...

Chciałam coś powiedzieć...

Ale nie bardzo było mozna, znaczy nikt by nie zabraniał, ale...

Są takie słowa,że pasuja tylko w danym momencie, że potem nawet jak się je powtórzy, to już nie tak.

I nie chodzi o takie słowa, do których ktoś by się zaraz przyczepił, tylko o takie po prostu...

Że potem jak się je powie, to jakby... Sens nie ten, ale to też nie jest dobrze powiedziane...

Co to ma być, że obawiam się byc sobą, bo inni patrzą?!

Co to ma być, to jest moje życie, mogę robić co chcę (tylko nie brać słów opacznie, nie mam na mysli pseudowolności)

Mogę być jaka chcę, lubić kogo chcę i nikt mi nie zabroni, tak samo nie muszę lubić kogoś tylko dlatego ,że jest powszechnie lubiany.

Co to jest, że z własnych słów się tłumaczę, żeby nikt opacznie nie zrozumiał?