Justin Henin

Jej biografia: Justine Henin (ur. 1 czerwca 1982 w Liège) – belgijska tenisistka (Walonka). W latach 2003 - 2006 występująca pod nazwiskiem Henin-Hardenne. Pierwszy profesjonalny turniej wygrała zaraz po otrzymaniu licencji zawodowej w rodzinnej Belgii w 1999 roku; została jedną z niewielu tenisistek, które wygrały turniej zawodowy wraz ze swoim debiutem w nim. W 2001 roku jako reprezentantka belgijskiej drużyny zdobyła Puchar Federacji. Zwyciężyła w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 2004 roku w Atenach i zdobyła siedem wielkoszlemowych tytułów. Dwukrotnie (2006, 2007) triumfowała w turnieju Mistrzyń. Sezony 2003, 2006 i 2007 zakończyła na szczycie listy rankingowej kobiet WTA. Wygrała 40 turniejów indywidualnych, klasyfikowanych w rankingu WTA. Brała udział w turniejach deblowych, jednak z mniejszym powodzeniem niż w rywalizacji indywidualnej. W 2002 roku wygrała dwa tego rodzaju turnieje: w Gold Coast i Zurychu. Została sklasyfikowana na dwudziestym trzecim miejscu w rankingu deblistek. Później zaprzestała startów w rozgrywkach deblowych. Według wielu komentatorów sportowych, Justine operuje najlepszym uderzeniem backhandowym po linii wśród pań. Jest specjalistką od dobiegania do piłek, które wydawałyby się przegrane i precyzyjnego przebijania ich na drugą stronę kortu. Nie lubi długich wymian w grze, zazwyczaj stara się jak najszybciej zakończyć podanie uderzeniem backhandowym po linii. Jest zawodniczką praworęczną z jednoręcznym forehandem i backhandem. Młoda zawodniczka Justine Henin uprawiała tenis od piątego roku życia. Uczęszczała do klubu w Rochefort. W wieku sześciu lat przeniosła się do Tennis Club Ciney. Był to jej pierwszy kontakt z prawdziwym treningiem i zawodami. Po pracy z kilkoma trenerami klubowymi, przeszła pod opiekę francuskiej federacji tenisowej, gdzie jej trenerami byli Jean-Pierre Collot i Luc Bodart. Później opuściła jednak federację i rozpoczęła prywatne treningi w Tennis Club Geronsart pod kierunkiem Gabriela Gonzaleza. Przez pewien czas wahała się nad wyborem piłki nożnej jako swojej ulubionej dyscypliny sportowej. Po podjęciu ostatecznej decyzji o wyborze kariery tenisistki, powróciła do federacji francuskiej, gdzie jej trenerem został Michael Mouillard, z którym pracowała przez dwa lata. Po śmierci swojej matki, w 1994 roku poznała Carlosa Rodrígueza z prywatnego klubu w Mons, z którym związana jest cała jej dotychczasowa kariera zawodowa. W kręgu rozgrywek ITF W 1996 roku Justine zaczęła występować w zawodach z cyklu ITF. Pierwszy sukces odniosła w tym samym roku na Majorce. Rok później wygrała Orange Bowl – mistrzostwa juniorów. W klasie juniorów wygrała też wielkoszlemowy turniej French Open, po którym to sukcesie zdecydowała się na przerwanie nauki w szkole średniej i poświęcenie się wyłącznie zawodowej karierze tenisowej. Wygrała dwie imprezy – w Le Touquet i Koksijde. W sezonie 1998 odniosła trzy turniejowe zwycięstwa – w Ramat Hasharon, Grenelefe i Gelos. Po otrzymaniu statusu profesjonalnego triumfowała w rozgrywkach ITF jeszcze dwa razy: w 1999 roku w Reims i rok później w mieście, w którym się urodziła – Liège. Status profesjonalny i pierwszy sukces zawodowy (1999) [edytuj] 1 stycznia 1999 roku Justine otrzymała licencję zawodowej tenisistki. Pierwszy wygrany turniej WTA Justine Henin - Sarah Pitkowski 6-1 6-2 Antwerpia, 1999 Karierę zaczynała jako 178. zawodniczka świata w rankingu WTA. Pierwszy zawodowy mecz stoczyła 10 maja z Lubomirą Baczewą w pierwszej rundzie turnieju w Antwerpii. W kolejnych młoda tenisistka pokonała Amélie Cocheteux oraz Olgę Barabanszczykową. W półfinałach spotkała się z Kristie Boogert. Swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo odniosła, sensacyjnie pokonując w finale Sarah Pitkowski 6-1 6-2. Awansowała o pięćdziesiąt siedem pozycji w klasyfikacji światowej. Dzięki zwycięstwu w Antwerpii została piątą zawodniczką w historii tenisa, której udało się wygrać turniej WTA w swoim debiucie. Wkrótce wzięła udział w turnieju French Open. Aby znaleźć się w głównych zawodach, musiała wygrać trzy mecze kwalifikacyjne. W pierwszej rundzie pokonała Kristinę Brandi, ale już w drugiej przegrała z Lindsay Davenport. Po raz pierwszy w karierze została sklasyfikowana na 98. pozycji rankingu WTA. Występ w belgijskim Knokke-Heist zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając z Laurence Courtois. Na twardych kortach US Open również nie odniosła większego sukcesu – wyeliminowana została przez Amélie Mauresmo w pierwszej rundzie. We wrześniu zajmowała 94. miejsce w rankingu WTA. Wystartowała w Luksemburgu i już w pierwszej rundzie pokonała Květę Peschke. Następny pojedynek zwyciężyła z Jeleną Kostanić, jednak w ćwierćfinale przegrała z Sabine Appelmans. Na tym samym etapie zakończyła występ w Québec. Po wygranych z Jennifer Hopkins i Coriną Morariu uległa Amerykance Amy Frazier. Reszta pożniej(!)(!)(!)