hm....

Hm.....

Dzień za dniem, a choroba jak się ciągnęła tak się ciągnie...

Można powiedzieć że nawet jest gorzej...

Rany!!! Jak ja tęsknie za przyjaciółmi!

Ja chce już do was dziewczyny! 

Chce już wykaraskać sie z wyra, iść do szkoły, spotkać się z wszystkimi, pośmiać,

 poprostu pożyć....

Choć szczerze do samej budy mnie nie ciągnie...

Podobno jakiś nowy rygor zaistaniał...

Tych nauczycieli już do końca pierdolnęło na głowę -.-

Ale nevermind...

Nie przejmuję sie...

Przetrwam rok z tymi walniętmi ludźmi... I wakacje...

A później od września jeszcze większa charówa -.-

Liceum a w szczególności pierwsza klasa to naprawdę zapieprz...

O tak... Już to czuję...

Powrót 1,5h do domu, ślęczenie nad książkami i maksymalne wytęrzanie szarych komórek...

O yeah... ale radocha -.-

Ta.... dołujący czas nastał....

Im bardziej człowiek zagłębia się w prawdziwy świat...

Tym bardziej mu spieszno aby z tym wszystkim skończyć...

Radość? Chwilowa, pomiędzy prawdziwym bólem...

Miłość? Przejciowy stan podczas którego człowiek załkowicie traci głowę i pakuję się w różne kłopoty

Nadzieja? Złudna myśl krążąca wokół umysłu która sprawia że na końcu i tak nie odnajdujemy upragnionej wartości...

Koniec świata?

Im dłużej żyje 

tym strach jest mniejszy

a pragnienie aby zaistaniał coraz silniejsze....

This is totally war....

http://www.youtube.com/watch?v=Zcps2fJKuAI