razors, roses and black tomorrow
Dodano: 10 STYCZNIA 2013
Proszę.
Proszę.
Teraz jest jakoś lżej,
jakoś lepiej, jakoś tak obojętnie
Może umiem tylko ranić, dławić w sobie smutek,
nie mogąc go zabić i za nic stąd uciec,
próbując zabić tę próżność bez granic..
Komentowanie zdjęcia zostało wyłączone
przez użytkownika uciebiewpiekle.
