"Wokół mnie był tłum śpieszących gdzieś ludzi., którzy nie zwracali na mnie uwagi. Nigdy nie przyszło mi do głowy, że człowiek może być samotny pośród miliona ludzi. Dla mnie samotność oznaczała błądzenie po lesie albo po bezludnej wyspie. Ale to było gorsze od wszelkiej samotności. Widziełem wystrojonych ludzi śpieszących do domu z teatru... starych mężczyzn sprzedających gazety i owoce przy małych, czynnych całą noc stoiskach... policjantów patrolujących dwójkami ulice... chodniki pełne zaaferowanych ludzi. Ale gdy patrzyłem im w oczy, dostrzegałem w nich tę samą samotność. Nikt się nie uśmiechał, nie było ani jednej radosnej twarzy. Wszyscy się śpieszyli"  // Nicky Cruz, Jamie Buckingam "Nicky Cruz opowiada"

W dzisiejszych czasach nie jest trudno o zagubienie i smutek. Wciąż się spieszymy w poszukiwaniu szczęścia, a tymczasem ono umyka nam między palcami.