with Talca

Zdjęcie pochodzi z naszego klasowego kuligu.

 Jak ogólnie (wtajemniczonym) wiadomo było cudownie.;)

Fakt, może stroje mamy trochę niewyjściowe, ale przecież grunt to zabawa. ;p

Stała nad brzegiem i usilnie wypratrywała czegoś wśród fal. Morze zawsze kojarzyło jej się z tęsknotą za czymś dawno utraconym. Nie była pewna czy chce zobaczyć to czego oczekiwała. W jej głowie wspomniana tęsknota mieszała się z niepokojem. Wiedziała, że jeśłi nie wynurzy się z fal będzie na zawsze jej utraconym kochankiem. Po pewnym czasie otrze łzy i wróci do normalnego życia. Jeśli jednak zobaczy w oddali ten biały żagiel będzie skazana na pożegnanie się z tym wszystkim. Nigdy nie zobaczy wschodzącego słońca, nie bedzie jej dane patrzeć jak dorastają jej dzieci, bo nigdy ich nie będzie miała. Jednak jest coś jeszcze. Z mętliku w jej głowie wyłaniało się zgoła inne uczucie, niesprowadzalne do żadnego z tych dwóch. Nie umiała określić co to jest. Czuła niepohamowaną potrzebę bycia przy nim. Przez te miesiące rozłąki doświadczyła czegoś, co ludzie nazywali bezradnością, roztargnieniem.