niedziela.

chyba faktycznie mam wrodzoną tendencję to wybierania tego, co dla mnie najgorsze. Miałam wrażenie, że jestem jakaś silniejsza. Ale najwyraźniej tylko mi się wydawało.

Myślałam ostatnio o rozmowach. Zastanawiałam się, czy znajdę jakieś tabu... Ale chyba rozmowy były już o wszystkim...

O pracy,

o jedzeniu,

o rodzinie,

o miłości,

o przyjaźni,

o wrogach,

o nadziejach,

o strachu,

o bieganiu,

i znów o jedzeniu...

o książkach,

o serialach,

o spacerach,

o wycieczkach,

o muzyce,

o nauce,

o chorobach,

o rzyganiu po alkoholu,

o samym alkoholu,

o przeszłości,

o przyszłości,

o przyszłości, która nie nadejdzie,

o przeszłości, która nie miała się wydarzyć,

o uczuciach,

o braku uczuć, o starości,

o braku czasu,

o nadmiarze czasu,

o dotyku,

o patrzeniu,

o patrzeniu i słuchaniu, najlepiej jednocześnie,

o kolorach,

o zaufaniu,

o zdradzonym zaufaniu,

o wyobraźni,

o zazdrości,

o ludziach,

o śmierci,

o czekaniu,

o tęsknocie...

o planach.

Nie znalazłam. A szkoda. Chyba pora wmieszać się w tłum.

Anka, zmądrzej... bo oszalejesz...

ile można płakać z bezsilności ...

Tak cicho się robi...

Jeżeli miłość two­ja nie ma żad­nych szans, po­winieneś za­mil­knąć, bo nie na­leży mie­szać miłości z niewol­nic­twem ser­ca. Miłość, która pro­si, jest piękna, ale ta, która błaga, jest uczu­ciem lo­kaj­skim.

Antoine de Saint-Exupery