I see you all go down.

Doba na nogach, w 90% w trasie, nie służy Małemu,
podobnie jak niepotrzebnie przetrwonione nerwy.

Trzeba jednak żyć w zgodzie z głoszonymi przez siebie zasadami,
nawet kiedy to niemal wbrew logice.

Słuszne postępowanie zostawia co najwyżej zmęczenie,
może trochę rozczarowania i smutku,
ale na szczęście ani grama poczucia winy.

Teraz, gdy nie mam sobie już absolutnie nic do zarzucenia,
mogę ruszyć do przodu spokojna o stan swojej świadomości i postrzegania.

Jest mi dobrze z tym, kim jestem.
Nie potrzebuję boskich przymiotów w teorii
wystarczy mi moje praktyczne człowieczeństwo,
którego nigdy nikomu nie odmówiłam i nie odmówię.

Wystarczy wypłakać emocje tego przeklętego dnia i w końcu położyc się spać.

Jestem w Domu.