I nie mów jej że zapomnieć ma
Rozumiem ją, rozumiem jej świat
I nie mów jej że zapomnieć ma
Rozumiem ją, rozumiem jej świat.

Który raz stała tam szukając wspomnień
Obserwując tamtych dni gasnący płomień
Nie ma już i nie będzie tego więcej
Jak rozmawiać z zachodzącym dźwiękiem
Kto wysłucha jej, kto zrozumie
Kto poczuje to co tylko ona czuje
Nie ma szans rozdział trzeba zamknąć
Warto ogrzać się żeby nie zamarznąć
Znaleźć miłość, ruszyć z miejsca, zacząć kochać
Nowa przyszłość ale inna niż wyśniona
Plany jutra  kiedyś dziecko, nowe życie
Lecz z kimś innym niż mówiły obietnice
Trzeba składać to łącznie z sobą samą
By wędrować nawet drogą rozkopaną
Gdzie ma szukać jeśli niebo nie pomaga
Wszystko inne tylko ona taka sama.

 I nie mów jej że zapomnieć ma
Rozumiem ją, rozumiem jej świat
I nie mów jej że zapomnieć ma
Rozumiem ją, rozumiem jej świat.

Wiesz mówili na nich Przyjaciele
Żyli szybciej niż możemy sobie przyśnić
Mieli siłę żeby być naprawdę wolni
Zakochani, zaufani, nieostrożni
Zegar nie dał im wskazówek ale liczył czas
A nagłówki gazet wtedy poznał cały świat
Potem już nie było nic więcej
Oprócz słów reportera pod zdjęciem
Gdy jest ciemno, chłodny wiatr, ona wraca tam
Widzi jego, widzi siebie jak tamtego dnia
Przypomina sobie gwiazdy co spadają