Tak krótkie są te godziny, które tak pragniemy, tęsknimy za nimi bardzo i wciąż tak wiele ich chcemy. Chwil, co dają nadzieję i rany nasze uleczą, przyniosą radość ze sobą i wszystkie zmartwienia odlecą. Bo są jak błękit nieba, co w słonecznym blasku się mieni, jak ciepły powiew wiatru co tak tańcuje wśród zieleni. Jak krople deszczu, gdy roszą wodą spragnioną ziemię, a gdy nam upał doskwiera jak drzewa są dla nas cieniem. I chociaż trwać nie będą tyle ile pragniemy, starajmy się w sercu zachować chociaż te co dostajemy.