O sobie: Nowy człowiek przychodzi na ten świat i zaraz jest tłumiony
I nigdy nie może być sobą, nigdy nie pokazuje swoich prawdziwych uczuć
Chodzi po torach, spoglądając ze strachem na ludzi
Myśli: "może któregoś dnia odnajdę siebie, lecz zdaje się, że to będzie tragedia"
Tam po prawej Następny bohater, następna bezsensowna zbrodnia
Idzie dalej, upadając co jakiś czas mówi:
Tak mocno się starałem I tak daleko zaszedłem Jednak w końcu To nie ma żadnego znaczenia..
To jego Kolejny dzień pod psem
Stary już wtedy człowiek pełen żalu był gotów na śmierć, ten stary człowiek to ja.
Wszystko co czułem Wszystko co wiedziałem
Nigdy nie zaślepiło tego co pokazałem
Nigdy nie byłem wolny Nigdy nie byłem sobą
Powinienem być żołnierzem który nigdy nie traci spokoju
Gdybym mógł po prostu wyjść z dołka
Potrzebuję jednak czegoś do wypchnięcia mnie z tego gówna..
Wybacz nie chcę być inny by iść po omacku..
Mam zamiar spacerować jak bestia, mówić jak ulice
Nie będę tylko twarzą dla tłumu
będziesz słyszał mój głos
Jednak Nie mam już w sobie ani trochę krzty pasji, więc pamiętajcie lepiej jest szybko wypalić się niż znikać powoli. Pokój, miłość, empatia.
