Finally!!

Bóg mnie wysłuchał, zdjęcie załadowane. Myślałam, że ludzie zawsze chcieli jednego, przed śmiercią. Być szczęśliwym. Chciałabym się przed śmiercią uśmiechnąć, trzymając kogoś za rękę i pomyśleć, że było po co żyć. Było warto, całkiem dobrze się bawiłam. Korzystając z okazji, wpisałam się też na tablicę. Ciekawe, czy ktoś by zgadł, która pozycja jest moja :). 

"-Powiedz mi, co teraz będzie?

-Dałabyś już spokój, robisz problemy. Nigdy nikogo nie straciłaś? Gadasz, jakby to pierwszy raz.

-Owszem, straciłam mnóstwo bliskich mi osób. Zależało mi mniej, lub bardziej. Ale teraz tego nie widzę, nie widzę tego, co miałoby być. Właściwie wiesz, to już nastąpiło. Nie mogę się odnaleźć, czuję, że nie zostało mi nic. 

-To tylko jeden człowiek.

-To aż jeden człowiek, do którego czułam, że zawsze mogę się zwrócić. Myślisz, że po prostu nie wytrzymał już psychicznie? Teraz mam wrażenie, że byłam dla niego obciążeniem. Że, mimo iż zawsze był skłonny mi pomóc, było to dla niego ciężarem. Może nie chce mojej przyjaźni. Może znalazł ją gdzieś indziej. 

-Skoro tak, uważasz że warto walczyć? Boisz się ośmieszenia?

-Boję się, że już mnie nie potrzebuje. Jest inaczej. I nie chcę nikogo zmuszać, by było tak, jak ja bym tego chciała. Nie tylko ja mam uczucia i serce. Chyba czas się z tym pogodzić."

No Doubt- Don't Speak jak najbardziej na tę sytuację TERAZ.

rozmowy z własnym sumieniem.