Dla M.

Do you ever feel me?
Do you ever look deep down inside, staring at yourself 
Paralyzed.

Jesteśmy po dwóch różnych stronach rozszerzającego się wszechświata.

Ja chcę wiedzieć wszystko na każdy temat, a żeby to osiągnąć wciąż studiuję, ty dostajesz po głowie ilekroć chcesz wskoczyć mi na kolana, zwinąć się w kłębek i zasnąć. Kiedy miauczysz, że chcesz się bawić, ja skaczę nogą pod biurkiem i palcami zadowalam excela. Ty rozciągasz się na łóżku i zasypiasz na nim uroczo i kusząco, ale ja otwieram książkę i to ją chłonę wzrokiem. Kiedy w końcu chcę się pobawić, pogłaskać, potulić, ty nie koniecznie masz ochotę na to samo i znikasz. Kręcisz się gdziekolwiek, ale nie przy mnie. No i potem płonę z zazdrości, że wszyscy dookoła Cię głaszczą i drapią pod bródką, a ja mogę co najwyżej pocałować Cię w tyłek. Jeszcze trochę, a to z nimi będziesz spała, a ja będę wyłącznie od sprzątania kuwety i żarcia. Grożę Ci pięścią, obrażam się i prycham jak kotka, ale kocham Cię wciąż równie mocno jak zawsze. Wiesz... Bo chociaż jesteśmy po dwóch różnych stronach rozszerzającego się wszechświata, to jakoś znalazłyśmy prostą i szybką drogę do siebie. Drogę, zeby się w sobie zagubić.

And just for tonight darling,

Let's get lost.