pierwsza Pani trener :)

kilka słów o osobie której zawdzięczam taniec:

początek całkiem banalny.. 
występ pary tanecznej w Wejherowskim parku, też tak chciałam ! 
chciałam być jak ta czarnulka.. tak się poruszać, tak żyć tańcem. 
mama zapisała mnie na zajęcia tańca. 
do dziś wspominam różowe bodi na zajęciach :) 
pierwsze pokazy w starym WCK-u i ten stres..

moja zielona sukienka która tak bardzo pasowała do mojego charakteru..

pierwszy turniej tańca towarzyskiego i oczywiście złoty medal..

różowa sukieneczka i białe skarpetki :) 
ale to nie wszystko.. 
pierwsza fryzura - kok. łzy się lały bo kok musiał być wytrzymały :)

ozdobiony kwiatuszkami i gotowy na parkiet :) 
taką dużą ilość rzeczy zawdzięczam właśnie p. Ewie.
Myślę że przez długi czas była i jest dla mnie autorytetem.

do dziś w pewien sposób mnie zaskakuje i inspiruje.. 
na pewno będę brać przykład z tej osoby.. 
ale ! na towarzyskim się nie kończy.. 
był hip hop - taki mały cukierek w zielonych szerokich spodniach. 
obozy, szkolenia i wyjazdy na mistrzostwa :) tak, najlepsze wspomnienia.. 
niestety nadszedł dzień że musiałam wybrać jeden styl i zostało na towarzyskim bo tam bardziej dusza grała.. 
przez tyle lat całkiem zapomniałam o tańcach ulicznych .. 
od kilku miesięcy prowadzę z p. Ewą grupę taneczną w filharmonii. 
postanowienie o tym żeby zrobić grupę nie tylko latynoską tylko też hiphopową był dobrym pomysłem.
Nie pomyślałam że będzie mnie w stanie coś jeszcze przełamać.. 
a jednak, padło pytanie : "zatańczysz z nimi część hiphopową i dancehall ?" 
bez wahania się zgodziłam, chodź początki były bardzo ciężkie.. 
ogromne wypaczenie taneczne.. prosty kręgosłup i kolana.. 
a tu nagle trzeba było ubrać szerokie spodnie i wyluzować gorę.. 
trochę godzin minęło zanim przypomniałam sobie jak to wszystko działa.. 
tak ! dziękuję za wszystkie szansę..

Gdyby nie p. Ewa i miliony rozmów, setki wylanych łez pewnie nie byłabym tancerką. 
nie czułam się pewnie na scenie ostatnio do momentu

gdy widziałam że jej oczy patrzą i jest to osoba która wierzy w mój sukces.. 
czasem stając przed lustrem drepcząc jakieś kroczki

potrafi podejść poradzić, ustawić i swoimi magicznymi dłońmi przypomnieć wszystkie ruchy jakie są ważne. 
nie codziennie spotyka się takie osoby..

ja jednak trafiłam na najlepszą pierwszą trenerkę tańca ! :) 
tak na prawdę, zawdzięczam jej siebie..

polały się łzy, ale to nic. to łzy szczęścia..

 
ogromne ... 

DZIĘKUJĘ !