Pozwól mi być kim chcę !

Pyknęło 11 lat mieszkania na osiedlu. Łańcuch skutkowo-przyczynowy. Gdybym nie żyła tu, gdzie żyję, mogłoby się nie zdarzyć wiele rzeczy tak naprawdę nie związanych z tym miejscem. Nie poznałabym wielu osób, które dużo w moim życiu zmieniły na dobre,  i niestety tych, którzy zmienili wiele rzeczy na gorsze. Taka prawda... To nic :) Moze nie byłabym tu gdzie teraz jestem i nie żyła tak jak żyję? Podobno, co nas nie zabije, to nas wzmocni. Ale nie potrzebuję wzmocnienia dla walki. Bo? Bo już nie walczę. Jak to dzisiaj kilku osobom powiedziałam, zdałam sobie sprawę, że na tym etapie mojego życia nie ma osób, do których bym miała uraz, żal czy cokolwiek. Naprawdę teraz już wiele potrafię zrozumieć. Mimo to nigdy nie zamierzam grać ofiary ani nic w tym stylu. Ale rozumiem, że każdy może zbłądzić i każdy może mieć wady. Zresztą ja mam ich mnóstwo. Nieważne jest to teraz. Trzeba żyć :)

Jak już mówiłam... Nie ma we mnie żalu, złości, agresji... ale pogódźcie się z tym, że ja będę kim chcę mimo wszelkiej krytyki :) Nie robię już nikomu krzywdy, więc też zajmijcie się własną egzystencją. Skupcie się na własnym życiu. Ja nie wnikam, więc wy też nie wnikajcie, okej? taka sobie mała umowa. ;) Naprawdę warto się zająć swoim życiem, póki nie jest zbyt późno. Naprawdę :)