Sztuka współczesna

Wierzymy że czasem do głowy napływa tak duży pomysł że zatyka ją dla wszelkich innych. Tłoczą się jak pasażerowie w autobusie, chętni do opuszczenia gruchota i zaniepokojeni że mimo przystanku za szybami drzwi nie otwierają się. Wpadają w coraz większy niepokój, w końcu gniew, że nie zdążą wysiąść, albo drzwi w ogóle nie otworzą się, i pal licho przystanek ten, kto wie czy nie następny i aż na pętle, a dopiero tam ewentualny ale nic już nie wnoszący do podróży samosąd nad bogu ducha winnym względem systemu otwierającego wyjścia, kierowcy. Tylko awarię przyrównywać do pomysłu? Wielki korek w butelce, też zatyka uciążliwie dostęp do wina czy miodu, ale gdy już się wydostanie nikt nie zwraca uwagi na jego wielkość, w ruch idzie to co było za nim. Wielkość zatykacza zostaje niedostrzeżona, w koncenctracji euforii tego co po nim po czasie suszy. Pomysł tak wspaniały, że częstokroć gdy się wykluje umiera niedopieszczony, bo za dużo wymaga. Wierzymy, bo to brzmi lepiej niż że tak naprawdę nikt nie korzysta z komunikacji miejskiej i nie wysiada bo go tam nie ma, lub że butelka jest już zupełnie pusta i nie ma tam korka który by cokolwiek zatykał. Conajwyżej smakosz trunku w stanie szczęśliwości na tyle dużym aby był w stanie uwierzyć w ukrytą zawartość lekkiej butelki może mieć jakieś złudzenia. Jak upojeni pychą idioci, wmawiający sobie korek. A jeśli tam już nic nie ma? Salomoństwo.