;[

hmm...

no to sie zaczeło...

nie chce juz tak. Czuje sie jak zabawka, którą od czasu do czasu wedle upodobań wyciaga sie z szafki...

można sie pobawic... a potem schowac na jakis czas do szafki...

jak ma sie zły dzień to kopnąć z buta, bo czemuz by nie...

a jak juz za bardzo sie znudzi... to wyrzucic na zawsze bo poco taka zabawka...

nie chce sie tak czuć do cholery !

najbardziej przeraża mnie to, ze nawet najblizsze osoby tak mnie traktuja.. totalna znieczulica...

wlaśnie w takiej chwili brakuje mi Damiana, bo on siadal i ze mna rozmawial, siedzielismy bez slow, szlismy na spacer... cokolwiek.

jakos nie zdarzalo sie, zeby mnie odrzucal...

czuje sie samotnie... i...

i chcialabym zeby ktos ta pustke wypelnil...

zdjecie zrobione dzisiaj....

chyba nie musze mowic nic na jego temat...