Jeśli miałabym kiedyś analizować tego fotobloga, to czas bez wpisów uznaje, za dobry czas w moim życiu. Bo przecież pojawiam się tylko, kiedy coś nie idzie mi w życiu, i trzeba ponarzekać.

Ale nie dziś, dziś przychodzę z kolejną nadzieją, ale mam wrażenie, że to taka bardziej poważna i stabilna nadzieja, niż poprzednio.

Oczywiście nie mogłoby się obejść od analizy mojej przeszłości i dochodzę do wniosku, że nie zawsze byłam sobą.

W pewnym sensie dzisiaj przychodzę na tego bloga z podziękowaniami, dla moich nauczycieli, nie ze szkół, tych życiowych, tych dobrych i złych. Zawsze pamiętamy bardziej wszystko co złe, takie już nasze odruchy człowieka prehistorii. Skupiać się tylko co jest złe, żeby czasem nie powtórzyć tego i nie zapłacić życiem tym razem. Dziękuje mojemu ostatniemu nauczycielowi za wolność, że pozwolił mi skupić się tylko na sobie. Zaczynam się rozwijać i dbać o swoje potrzeby, marzenia, Do tej pory nigdy nie dbałam o siebie, nigdy tak jak powinnam. Nawet teraz, po zabiegu na nogę, zastanawiam się jak mogłam tyle czekać. Uświadamiając sobie, jak często ból mnie ograniczał i uprzykrzał życie. A ja nawet nie wpadłam na pomysł, zeby skupić się na tym, aby MÓJ komfort życia się poprawił. Niesamowita jest ta nasza psychika i przerażające jak pod wpływem przekonań tak wiele możemy stracić, nawet nie zdawając sobie sprawy.

Chyba co jakiś czas w życiu przyjdzie do nas refleksja, jak mogliśmuy być tak głupi w przeszłości.

Bądź egoistą.