I'm coming up only...

Tyleee, tyleeee zdjęć! 

A ile radości! 

Maja fotograf <3 Fociła i fociła 

Lubię kolarze, co pewnie widać, więc pomyślałam, że wstawię taki malutki z Mikołajek. Fajnie było, odpoczęło się trochę, nawet się opaliłam <czego oczywiście teraz, już nie widać>. Mile spędzony czas, fajni ludzie, darmowe rowery bo solenizantka nie musi płacić<swoją drogą pozdrawiam tego miłego pana!> i  wiele wiele innych! 

____________________________________________________________

Ostatnio strasznie dużo się dzieje  Ojo! Okropnie stęskniłam się za moimi wszystkimi misiami, ale jak to ja nigdy na nic czasu nie mam. Z Haczkiem szukamy mieszkania, w przyszłym tygodniu będzie tsunami stresowe mojego życia xD Na prawdę na nudę nie mogę narzekać!

_________________________________________

Jestem taka ujarana -dostałam  na urodzinki taaaaaaaaaaak wiele książek

Ojo, teraz to już mam swoją domową, osobistą biblioteczkę <takie moje małe szczęście>.

________________________________________________________

Ostatnio doszłam do wniosku, że życie jest okropnie nieprzewidywalne. Czasem jedna osoba jest w stanie zmienić nasze podejście do świata, nas samych, decyzji jakie podejmujemy oraz planów jakie robimy. To takie magiczne a zarazem denerwujące. Niekiedy trzeba czasu, żeby coś zmienić, lecz zdarzają się sytuacje kiedy kilkadziesiąt godzin znaczy więcej niż ich miliony. Tak, więc moja teoria o tym, że na wszystko człowiek potrzebuje dużo czasu jest bardzo błędna. Wszystko jest zależne od ludzi - to oni są wyznacznikiem czasu, miejsc i zdarzeń. 

_________________________________________________________________________

Swoich cytatów nie mam bo niestety ostatnio moja wena pisarska jest odstawiona w kąt, ale ale ale! 

Chce się z Wami podzielić cytatami z jednej z moich ulubionych książek <3

Agnieszka Lingas - Łoniewska/ "Łatwopalni"

"Ludzie są tacy łatwopalni. Płoną i gasną, zanim słońce zdąży się schować za chmurami. Po co to wszystko? Jesteśmy tylko maleńkim płomykiem w wieczności. Czy nie lepiej płonąć jasnym blaskiem i pod koniec dnia zaniknąć z godnością i w poczuciu dobrze wykonanego zadania?"

"Taka już była. Wszystko sobie wyjaśniała, wszystkich usprawiedliwiała, wybielała. Nieważne, że sama ponosiła straty, że cierpiała. Nie była w stanie przerzucić ciężaru na kogoś innego, wolała sama pchać ten kamień pod górę, męczyć się, a potem z rezygnacją patrzeć, jak głaz spada z łoskotem na dół. I... na nowo zaczynała pchać go pod górę. Powinna się odwrócić i pójść własną drogą, bez oglądania się za siebie, a jednak nie potrafiła. Wolała usunąć się w cień i w milczeniu toczyć tę wielką kulę zmartwień, niewypowiedzianych słów, tęsknot i rozpaczy."

__________________________________________________________________________--

Kisski,loffki i hugsy