Wewnętrzna pustka, dla której nie znam wyjaśnienia.
Nic nie czuję, prócz obojętności wobec wszystkiego, co mnie otacza.

Tak już w życiu bywa, że przeszłość nigdy nie powraca, największe marzenia się nie spełniają, a ludzie zawsze zawodzą.

Tylko cisza jest między nami. To zadziwiajace, jak daleko sie znaleźliśmy, jak daleko jesteśmy od miłości.

Samotność - najgorszy rodzaj umierania, bez fizycznego bólu, długotrwały, perfekcyjnie wyniszczajacy.

Ludzie nie zrozumieją naszej miłości, tylko na pierwszy rzut oka stwierdzą, że się nienawidzimy.

Nie mogłam Cię zatrzymać przy sobie, ale nigdy nie wypuszczę Cię z mojego serca.

Mam już dosyć budzenia się za wcześnie i zasypiania za późno. Długich przepłakanych nocy i ciagłych wspomnień o Tobie.