Gdybyś wiedział...

Gdybyś tak..podszedł, powiedział coś... odrzucił albo przyciąnął mnie w swoim kierunku.

gdziekolwiek jestes i cokolwiek myślisz...wiem, że jest ryzyko, ale można dużo zyskać.

Wiem, że jesteś niepewny. Ja też nie jestem, ale to co czuje jest silniejsze od moich myśli,

od rozumu i wszystkiego co mną włada.. to jest po prostu to, przed czym nie da się uciec.

Nie zostawie tego po raz kolejny, chodź nie wiem czy to dobre...

Przecież nie odgadne czy chcesz iść ze mną..

ale wiem, jak to jest nie wiedzieć. I jedyne czego jestem pewna, to niepewność..

ta sama która zawsze tu jest, zawsze siedzi we mnie i każde mi sie zastanawiać,

ale ja nie chcę, nie lubie czekać.

ale poczekam...

Moge stracić, ale jeśli bedziesz ^chciał, to ja tu bedę i będe zwlekać...

Zwlekać z uczuciami, które ciągle chcą wybuchać z mojego wnetrza, ale wiem, że to nie jest dobre.

I nawet jeśli powiem, że chce iść to pójde, ale będe niedaleko...

Może czujesz to co ja? Zastanawiasz się co myślę, kiedy patrzysz na mnie... próbując zgadnąć

czy też chciałabym widzieć Cie w sobotni wieczór  i zgubić świat z Tobą.

I może też widzisz moją twarz gdy zamykasz oczy, próbując nie myśleć o tym widoku...

Chcąc czy nie chcąc mieć w głowie mnie.

To nierealne. wiem.

^{ale jesli...}

i chociaz chce ciagle sie ^odzywac, to wiem, ze ^{nie moge...}

to musi dzialac w dwie strony...

choć bardziej wrażliwa... dlatego czekam na znak.

Podejdz jeśli sie nie boisz, zufaj jeśli potrafisz.

Powiedz, a zapomne. Pokaż, a zapamiętam..