"Nie mam pojęcia czy to czytasz.. Czy te wiadomości w ogóle do Ciebie dochodzą. Jeśli nie, trudno.. Może sam fakt, że to pisze powinien mi ulżyć. Jeśli jednak to czytasz, zapewne masz to w dupie, nazywając rzeczy po imieniu. Jest mi ciężko. Dorwałam stary telefon, żeby poczytać archiwum i czuję, że mi niedobrze.. Kiedy widzę jak pisałeś "kocham Cię" bez żadnego skrępowania, kiedy czytam "martwię się". To chore, ale prawdziwe. Mam wrażenie, że zgubiłam się w tym wszystkim.. Już kiedyś, dawno temu. Ale przez to, że straciłam kontrolę, cierpię na tym teraz.. Przykro mi z tego powodu, bo wiem że nawet nie chcesz ze mną porozmawiać. Chciałabym chociaż jednej głupiej rozmowy.. Rozmowy nie na nasz temat, o głupotach i bzdurach z jakimi borykamy się w codzienności. To okropne. Licząc ile miesięcy minęło, wyliczyłam że to już pół roku. Dobrze wiesz, że kolejne pół minie jeszcze szybciej, wątpię czy zdążymy to zauważyć.. Boję się żyć dalej. Brakuje mi uczucia. Szukam na siłę.. A na każdym kroku jestem okłamywana.  Boże. Wszystko co mi się z Tobą kojarzy to lato. Nie słońce.. Deszcz. Dlatego czekam na ten letni deszcz, żeby móc poczuć Cię na moich ramionach..  To całkiem zabawne, bo czuję się jak małe dziecko, niedoświadczona i bezradna. I już ledwo widzę ekran, bo łzy napływają mi do oczu. Ile ja bym oddała, by kiedyś w przyszłości minąć się z Tobą na ulicy.. Po prostu.. zetknąć wzrokiem i pójść dalej. Ile byłabym w stanie wyczytać z jednego spojrzenia? Myślę, że byłoby w nim wszystko czego potrzebuję do dalszej egzystencji.. Chciałabym być szczęśliwa, wiedząc że czasami przed snem myślisz. Choćby dwa razy na te pół roku.  Zastanawiam się czy kogoś masz i czy jesteś z nią szczęśliwy. Poczułabym ulgę wiedząc, że masz coś co daje Ci powera na cały dzień.. Wiedząc, że nie jesteś już tym samym człowiekiem co byłeś, że nie masz samobójczych myśli. Szkoda, że nie byłam tą trafioną.. Szkoda. Szanuję Twoją decyzję, to że mnie odrzuciłeś. Najwidoczniej nie spełniałam Twoich oczekiwań. I oczywiście przepraszam za każdy popełniony błąd i za każde słowo rzucone bez przemyślenia. Zdaję sobie sprawę ile się przeze mnie wycierpiałeś. Najwidoczniej teraz jestem odbiciem Twoich uczuć i odbieram to, co Ty czułeś kiedyś. Ręce mi się trzęsą.. Już nawet nie wiem o czym piszę, bo same suną po klawiaturze. Chyba po prostu chcą przekazać Ci wszystko co powinny. Tak bardzo bym chciała, żebyś to przeczytał.. Bez odzewu, bo po co mi on. Chcę po prostu wiedzieć, że przyjmujesz wszystko co wylewa się z mojego serca, tutaj.. Spośród wszystkiego co istnieje na ziemi wybrałam jedno. I jestem tego pewna.. Będę tego pewna. Obiecuję.  Ale będzie dobrze, prawda? Przecież kiedyś w końcu musi być dobrze. Za życia czy po.. To nieważne. To naprawdę już nieważne."