namacalnie

gdzie uciekłeś realny świecie, o ostrych konturach, o krawędziach co rozcinają wrażliwe opuszki zmysłów zniknęły gdzieś barwy i ludzie którzy znaczą więcej niż zlepek słów odległość kilka cyfr zamiast imion za dużo mam wolnego czasu i tak bardzo brakuje mi go na życie na oddychanie powietrzem innym niż to które przy 25 stopniach celsjusza nie wywołuje żadnych reakcji nie porusza nie dotyka sennych płuc śpię ciągle choć budzę się codziennie - chwilę po południu jem śniadanie obiad raczej a później piję herbatę by zasnąć znów choć tak naprawdę nie wstałam wcale serce moje nie bije tłoczy krew by mózg na najmniejszych obrotach mógł chłonąć jedyny krajobraz - ściany sufit żyrandol słodka wegetacja przestałam produkować energię. trzecia dwadzieścia trzy nie mogę zasnąć. piąta dwadzieścia pięć kontroluję sytuację. szósta trzynaście powstrzymuję odruch wymiotny.