1607.

Trzymać w garści, nie puszczać. 

Trzymać minuty jak zdjęcia w ramce.

Kiedy wydaje się, że wszystko się skończyło, wtedy dopiero wszystko się zaczyna.

Nie chcę już oddechu na karku i dłoni na biodrach.

Dotknij mnie sercem.

Gdzie jest uśmiech, który pocieszał innych?

Gdzie ten charakter, który zawsze był silny?

Jakim cudem wszystko ma być na swoim miejscu, skoro Ty masz gdzieś to, co ja mam w sercu.

Z obgryzionymi do krwi paznokciami, zapuchniętymi ustami, brudnymi odtuszu, pełnymi łez oczami, drżącymi dłońmi wystukiwała jego numer.Największym wysiłkiem było naciśnięcie zielonej słuchawki. A jeśli nie jest sam? Jeśli Ona z nim jest? Czy rozmawiają? A może ją obejmuje?Tak jak to tylko on potrafi. Delikatnie oplata ją w talii swoimi ramionami, głowę kładzie na ramieniu, a do ucha szepcze jej czułe słowa. Uszczęśliwia ją tym. Czuje się wtedy taka dumna, bezpieczna.Wyróżniona. A może właśnie ją cału& Nie! Tej myśli nie pozwoliła uformować się do końca. Ile jeszcze jej biedne serce miało zostać potłuczone na drobny mak przez ciężki młot obojętności?! 

opowiedziałabym ci o nim wszystko, ale wtedy ty także byś się w nim zakochała.

Nie rozumiem mężczyzn, nie rozumiem siebie i nie rozumiem świata, zadowolony? Właśnie tego chciałeś, chciałes żebym zwariowała. Proszę, Twoje życzenie się spełniło.Znowu zmieniłam kolor włosów, znowu obserwuję niewidzialne zmarszczki mimiczne i marzę o wielkiej sile napędowej.

On był dla mnie dobry, kochany, zasypywał mnie SMSami, buziakami na dobranoc, troszczył się o mnie był ideałem. Więc czemu byłam nadal tylko zauroczona? Sama nie wiem. Zakochałam się dopiero wtedy, kiedy on zaczął ode mnie odchodzić.

|fanpage bloga|facebook|mój photoblog|przerabianie zdjęć|

 dodaj bloga do obserwowanych i poleć go znajomym! <3