cholerna gra pozorów. nie mam powodu do smiechu ani do płaczu. jest nijak. bez emocji. albo tak wielkie emocje we mnie sa, ze nawet juz ich nie potrafie rozpoznac. a chce mi się śmiac, cieszyc sie, krzyczec, plakac.. nie moge bo nie ma powodow. pustka w moim zyciu nastala. o! moge wymienic jedno uczucie... uczucie niespelnienia i moze jeszcze ograniczenia. tak, czuje sie cholernie ograniczona przez codzienna rutyne. spie, jem, siedze przy kompie, od czasu do czasu wskocze do wc. no i wizyta w szkole."obecna" ...tja chyba cialem. zaspiewaj mi ktos "are you gonna be my girl?" i moze wtedy sie cos zmieni. jak na razie bezemocjonalna pustka. a wszystko przez milosc, ktora mnie omija jak na razie szerokim lukiem. "ej Ty Milosc!! rodzine Ci wybilam szczoteczka do zebow czy jak, ze mnie tak unikasz??":[zly] dobra bo zaczynam pierdolic bez sensu.. ------------------------------------------------------------------------------------------------- "Moje serce w klatce na zamek zamknięte do którego jeszcze nikt nie znalazł klucza jest tam chłodno ciemno strasznie ono chce sie wydostac!.. skrawione!..rozdarte!..wyplute!.. Nie umiem mu pomóc jestem bezradna! Czuję jak stuka i drapie pazurami ściany jak ze złości z rozpaczy pulsuje ale z kazdym rankiem opada z sił bez nadzieji uczucia wolności." tak pesymistycznie troche. buzi ;*