jeszcze

dobrze wracać do miasta,

które nie jest zmącone wątpliwymi wspomnieniami,

lokalny patriotyzm i przywracanie czasu,

dotychczas najlepszego.

co raz silniej czuję potrzebę być na straży wartości

i kwestii, które dla ludzi powinny być najważniejsze.

w moim odczuciu

i choćbym się mylił,

to jeśli nie dla ogółu,

to chociaż dla mnie, dla Nas.

ideały są potrzebne.

uczę się postępowania.

wielu mogłoby odebrać to jako słabość,

sam nie raz powątpiewam,

jednak w tym tkwi siła charakteru, jednak, chyba.

a honoru to niktórym za grosz, dosłowni tancerze.

takie czasy, oto definicja. 

bo zanim każdy z Nas został czy to lekarzem, dekarzem,

prawnikiem, inżynierem, bądź kucharką,

był człowiekiem, i niech nim pozostanie. 

tak dla dobra, w imię dobra. by żyło się lepiej.

czasem autystycznie i tak nie do poznania, 

doceniam każdą wspólną chwilę,

zresztą jak zwykle, jak kiedyś.

bądźmy jak stare wróble,

które stracha się nie boją