Gdyby tak zamknąć powieki

Celebrować teraźniejszość

Docenić promyki słońca muskające

Duszę

Wierzyć, że to wszystko jest po coś.

Zbyt mała z perspektywy eteru

Lecz nie nieistotna

Zbyt wielka dla Was

Przytłaczająca?

Pytać o sens istnienia  oddalić się od odpowiedzi poznania

Krótka chwila

Długa chwila

Sycą mą ciekawość

Rozpacz, choć i miłość

Przeszywająca każdy nerw

Brak już niepewności

Lecz życia ciągły bieg

Jak odnaleźć siebie

Wśród wiekowej sieci istnień

Być przy nich

Być i w sobie

Być dla świata

Już nieco wiem&

[poetycki bełkot, który zasłużył sobie na 1 nagrodę w konkursie poetyckim tzw. jakimś tam]

odebrałam swiadectwo, wydaję się być z niego dumna, otrzymałam dwie książki, co ważne - interesujące mnie, podobno dostałam je także za 'niezwykłe poczucie humoru'. prawdę mówiąc, oprócz możliwości odetchnięcia bardziej cieszy mnie fakt nieoglądania iluś tam twarzy w dni robocze :)

z Dziubkiem się nam układa, gdyby kto pytał. mamy możliwość spędzania czasu bez zbędnego stresu. więcej informacji jedynie z kontem premium  [niestety Was na niego nie stać, nikogo nie stać] ;d

chwilami jest mi przykro, kiedy muszę czuć się winna za swoje szczęście, ale to chyba nie tak powinno działać, więc nie czuję się winna :)

i tymczasem, nieco jeszcze 'zmęczona' Martajna idzie robić sobie brwi i sprzątać przed jutrem, dniem, kiedy muszę oddać mojego brata innej kobiecie, tego, który był potencjalnym kandydatem na mojego męża w moim młodym, bardzo młodym, wręcz przedszkolnym wieku. 

pa, Wam, życzcie mi ciepłego słoneczka i mokrej wody w Hiszpanii. do usłyszenia, zobaczenia, przeczytania koło 8 lipca :)