3.

Ze względów osobistych notka na temat "miłości na odległość" zagości w przyszły piątek :) 

Serdecznie przepraszam.

 A dzisiaj notka na temat GIMNAZJUM.

Miłego czytania.

Ludzie? Ci najlepsi, w gimnazjum. Gimnazjum jako najlepszy okres w życiu człowieka, bo to tu pojawiają się wszystkie uczucia. Największe przypały życia. Problemy, po którym zamykało się samemu ze sobą w pokoju. Tu, gdzie poznani ludzie odbijają się w naszym sercu i życiu. Zmieniają się wtedy nasze poglądy na innych. Gdy ktoś nas zrani od razu izolujemy się od reszty, zamykamy się w sobie. Nie chcemy ponownego ciosu prosto w serce. Gdy ktoś wygarnia ci w oczy, najgorszą prawdę. A gotowi byliśmy pójść za tą osobą w ogień, pozwolić uciąć rękę, czy skoczyć z mostu. Uczucia XXI wieku przemijają. Ulatniają się, zanikają. Ale pozostają w pamięci. Zapisują się w dyskietce wspomnień w mózgu. Będziesz zmagał się z tym do końca swojego życia. I w tym cały sens, że nie chcesz pamiętać złego, krzywd, przykrych słów, gestów, które spowodowały łzy. Nie chcesz ale musisz. Tu w gimnazjum pojawiają się pierwsze prawdziwe miłości, i rozstania. Tu gdzie miłość jest przereklamowana. Uczucia nie ma, to tylko zauroczenia. I otwieramy się całym sercem dla drugiego człowieka, całą swoją duszą, ale potem odtrącamy tą osobę, bo boimy się bólu, cierpienia. Boimy się tęsknić, za tą osobą. Boimy się, że gdy nas przytuli, nigdy w życiu nie poczuje się tego samego u boku innej osoby. Boimy się, że  nigdy w życiu nie poczujemy miłości, przez jedną osobę, która nie była ciebie warta. Ale brniemy w to dalej, pogrążamy się. Chcemy zapomnienia, więc palimy, jaramy i upijamy się, lecz czy warto się truć z powodu, ze ktoś nie znalazł miejsca w naszym życiu? Tu w gimnazjum odczuwamy pierwsze zawody na ludziach, których kochamy. Ale kochamy ich dalej. Mimo wszystko, mimo, że nie pałają do ciebie tym samym uczuciem. To tu zaczęły się sprawdzania obecności, dzienniki, które nie raz chcieliśmy zniszczyć. Nie możemy skupić się , bo rozmyślamy. Nad sensem życia? Tak , jestem SIEDEMNASTOLATKĄ. Ale i tak dużo widziałam, przeżyłam, usłyszałam. Bo to jest wszędzie, tego się nie uniknie. To dopadnie każdego z nas, nie ma ucieczki od uczucia. Nie ma tunelu, jaskini, szczytu tak wysokiego, że mógłbyś ukryć się przed uczuciem. Nie ma. Jest jedno wyjście, zamknąć się w sobie i żyć w klatce stworzonej z własnych niespełnionych marzeń, lecz to odbije się na naszej psychice. Zadaję znów to pytanie, czy warto? Przepychanki w szatni, wiecznie małe mundurki. Problemy małe i duże. Udawanie gorączki, podejrzenie wyrostka, tylko po to, żeby ominąć test z matematyki, chemii, biologii. Pierwsze wagary, spowodowane problemami w domu, zbyt niskim poziomem nauki, zranionej miłości. Gimnazjum, gdzie co drugie słowo to wulgaryzmy. Nauka w szkole, całe minuty, godziny, dni przesiedziane przy książkach. Szkolne zabawy, alkohol i te sprawy. Wf na którym się nie ćwiczy, bo się nie ma ochoty. Bo ludzie dławią się tym, ze kiedyś będzie dobrze. Że będzie lepiej, że będą znów szczęśliwi. Jednak z mojego punktu widzenia, miłość to jednostka budulcowa każdej znajomości, czy koleżeństwa, czy przyjaźni, czy miłości. Jednak czy stać na nią ludzi w dzisiejszych czasach? Może w końcu trzeba spojrzeć w przód, a nie odwracać się ciągle wstecz, bo nie chcemy popełniać tego samego błędu? Bzdura, największym błędem to patrzenie w przeszłość, będąc w teraźniejszości. 

KLIKAĆ FAJNE, KOMENTOWAĆ !

MINIMUM  5 KOM I  12 FAJNE.