Taka mała istotka , a zmieniła świat na lepszy. <3

Pamiętam chwile kiedy dowiedziałam się ,że zostanę mamę.. moje serce przepełniało wiele myśli. Płakałam ,a jednocześnie byłam szcęśliwa. Nie było ani chwili w moim życiu aby pomyśleć ,że nie chce urodzić. W mojej głowie powstawało milion pytań.. czy to będzie chłopiec ,czy dziewczynka ,czy będzie podobna,y do mnie czy do Patryka, jaki bedzie miał,a kolor oczu ,włosów. Każdego dnia wymyślałam imiona ,było to bardzo trudne,ponieważ każde wiązało się z kimś.. Pamiętam moment kiedy pierwszy raz Cię ujrzałam na tym małym monitorku ,byłaś taka malutka fasolką ,kazde kolejne wizyty oczekiwałam z wielka radością ,gdy lekarz na jednej z wizyt puścił nam bicie Twojego serduszka ,moje serce przepełniła wielka radosc ,łzy cisły mi się same do oczu ,to było coś pięknego! nie zapomnę nigdy tego uczucia. <3 kolejne wizyty były oczekiwaniem na dowiedzenie się czy jest wszystko wporządku no i oczywiście czy będziemy mieli córeczkę czy synka. W głebi duszy wiedziałam ,ze będziesz dziewczynką to była tylko kwestia potwierdzenia lekarza. :* . Uwielbiałam wizyty u lekarza ,bo wtedy mogłam na Ciebie patrzeć!! Pamiętam jak nam pokazałaś "część" na jednej z wizyt ,cieszyliśmy się z tata jak glupki. Przyszłaś na świat 22 dni szybciej ! i ten dzień jest dla mnie najważniejszym dniem w moim życiu. Mimo bólu ,który odczuwałam po porodzie i mimo sytuacji ,która miała miejsce. Nie pamiętam chwili po porodzie kiedy przewozili mnie z porodówki na salę ,pamiętam jak już byłam na sali..Mogłam Cię zobaczyć tylko wtedy ,gdy sama wstałam i poszłam do Ciebie,a było to trudne. Słyszałam płacz dziecka ,a wtedy tylko Ty i Maja leżałyście w tym szpitalu. Nie mogłam wstać,pamiętam jak mnie strasznie bolało było ciemno nikogo już nie było u mnie,ale wciąz slyszałam placz ,myslalam ,że to Ty placzesz wiec mimo bólu jaki czułam wstałam z łozka i poszłam zobaczyć czy wszystko wporządku i czy czasami mnie nie potrzebujesz. Weszłam do środka ,spałaś tak smacznie ,powiedziałam Ci tylko ,że Cię kocham i wyszlam. Przejscie 4 metrowego korytarza zajeło mi poł godziny ,ale było warto ,bo chociaż wiedziałąm ,że nic Ci nie jest i śpisz spokojnie.. teraz masz juz prawie 5 miesięcy. Uwielbiam ,gdy budzisz mnie swoim śmiechem lub gaworzeniem. Kocham chwile,gdy podchodze zaspana do Twojego łoeczka ,aTy się uśmiechasz do mnie, nie potrafie Cię wtedy nie wziąsć na rece i nie pocałować czy nie przytulić. Jesteś moim szczęściem! <3 Kocham Cię tak strasznie i nikt nigdy nie powie mi,ze zmarnowałałam sobie życie ! wręcz przeciwnie ja swojemu życiu nadałam większy sens. <3 

Dziękuje,że jesteś! <3 <3 <3 !!