w sumie mam mieszane uczucia. nie cierpię tego momentu, gdy jest wszystko w porządku i nagle zaczyna wszystko wkazywać na to, że jest zupełnie inaczej niż to sobie wyobrażałam. jak zadziwiające jest to ile może się zmienić w ciągu jednego dnia, jednej chwili, wszystko czasem zależy od jednego wypowiedzianego zdania. ludzie zaczynają doceniać coś, co stracą. odzyskują i potem znowu tracą, bo doceniają z początku, a potem zapominają. i tak w kółko. dlaczego nie mogą docenić tak jak obiecują? ale najgorsza jest ta pieprzona niepewność, że nie wiemy ,co się wydarzy za chwile, co tej osobie przyjdzie do głowy. cholerny brak zaufania.

szczęście. nerwy. smutek. szczęście. nerwy. smutek. szczęście. nerwy. smutek. szczęście. nerwy. smutek.

ee?